Błogosławiona Pielęgniarka
Hanna Chrzanowska.
12 maja 2024 roku w Parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Poczesnej odbyła się uroczysta Msza święta z okazji pierwszej rocznicy wprowadzenie relikwii Błogosławionej Hanny Chrzanowskiej do tej Parafii. Uroczystość połączona była z obchodami Międzynarodowego Dnia Pielęgniarki i Dnia Położnej. Organizatorami tej uroczystości była Parafia pw. św. Jana Chrzciciela w Poczesnej, Gmina Poczesna oraz Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych w Częstochowie. Przewodniczącą Komitetu Organizacyjnego była pielęgniarka Halina Synakiewicz. Mszę świętą celebrowali: Proboszcz Parafii w Poczesnej Ksiądz Prałat Jarosław Sroka oraz Ksiądz Grzegorz Borowik Duszpasterz Służby Zdrowia Archidiecezji Częstochowskiej. W uroczystej Mszy św. uczestniczyły poczty sztandarowe : Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych w Częstochowie oraz Akcji Katolickiej z Poczesnej.
28 kwietnia 2018 roku, krakowska świecka pielęgniarka podczas uroczystości beatyfikacyjnej została ogłoszona Błogosławioną Kościoła katolickiego. Beatyfikacji dokonał w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie - Łagiewnikach, przedstawiciel Stolicy Apostolskiej, legat papieski JE ks. Kard. Angelo Amato.
Odczytał On list apostolski, w którym Ojciec Święty informuje, że wpisał Czcigodną Służebnicę Bożą Hannę Chrzanowską do grona błogosławionych. Po ekshumacji szczątków doczesnych Hanny Chrzanowskiej i wydzieleniu relikwii, przeniesiono je do krypty kościoła św. Mikołaja w Krakowie.
Hanna Chrzanowska urodziła się 7 października 1902 roku w Warszawie, w rodzinie zasłużonej dla polskiej nauki i kultury oraz pielęgniarstwa polskiego, znanej z zaangażowania patriotycznego i dobroczynności. Była córką znakomitego polonisty prof. Ignacego Chrzanowskiego i posażnej panny Wandy Szlenkier. Mieszkający w pałacu w Warszawie Szlenkierowie, znani byli ze swej filantropii. Natomiast mieszkający na Podlasiu dziadkowie Chrzanowscy słynęli ze swej dobroczynności, patriotyzmu i katolicyzmu. Ciotka Hanny Zofia Szlenkierówna, ufundowała w Warszawie stu łóżkowy nowoczesny szpital dziecięcy. W roku 1910 rodzice Hanny Chrzanowskiej przenieśli się do Krakowa, gdzie ojciec otrzymał Katedrę Historii Literatury Polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1915 roku rozpoczęła naukę w zakresie szkoły średniej w prywatnym, żeńskim gimnazjum u sióstr Urszulanek. W 1920 roku zdała egzamin maturalny. Ukończyła krótki kurs pielęgniarski prowadzony przez pielęgniarki Amerykańskiego Czerwonego Krzyża. Następnie rozpoczęła studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, które przerwała po ukończeniu dwóch semestrów. W 1922 roku podjęła naukę w nowo otwartej Warszawskiej Szkole Pielęgniarstwa. Po dwuletnim okresie nauki i uzyskaniu dyplomu otrzymała roczne stypendium Fundacji Rockefellera. W 1925 roku, w ramach otrzymanego stypendium wyjechała do Francji i tam przygotowywała się do pracy i nauczania pielęgniarstwa społecznego. Po powrocie do kraju podjęła pracę jako instruktorka w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarek i Higienistek w Krakowie. W 1928 roku Hanna Chrzanowska wyjechała do Belgii na miesięczne stypendium z zakresu higieny szkolnej. W okresie od listopada 1931 roku do października 1933 roku pracowała na stanowisku asystentki dyrektorki Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa. Była nauczycielką pielęgniarstwa, organizatorką kształcenia w zakresie Pielęgniarstwa Domowego, Przyszpitalnego i Parafialnego. W 1929 roku została redaktorką naczelną pierwszego czasopisma zawodowego dla pielęgniarek, miesięcznika „Pielęgniarka Polska”. Hanna Chrzanowska pracowała w zespołach przygotowujących ustawę o zawodzie pielęgniarki. Jest współautorką podręcznika dla pielęgniarek „Zabiegi pielęgniarskie” oraz „Wytycznych pracy pielęgniarki społecznej”. W okresie międzywojennym podejmowała pracę literacką pod pseudonimem Agnieszki Osieckiej. Napisała nowelę pt „Klucz niebieski”, powieść „Krzyż na piaskach” oraz „Płonący śnieg”. Była autorką „Rachunku sumienia pielęgniarki”. Pisała również drobne utwory poetyckie i wiersze. W 1937 roku powołano komitet organizacyjny Polskiego Związku Pielęgniarek Katolickich. W skład komitetu weszła Hanna Chrzanowska. Okres okupacji był dla Hanny i jej rodziny szczególnie bolesny. Hanna z matką zmuszone zostały przez Niemców do opuszczenia swojego mieszkania w Krakowie. Hanna zgłosiła się jako wolontariuszka do pracy w Obywatelskim Komitecie Pomocy, działającym pod przewodnictwem arcybiskupa Adama Stefana Sapiehy. Chrzanowska zajmowała się osobiście adopcją sierot i poszukiwaniem rodzin zastępczych. Ukrywała również żydowskie dzieci. Organizowała leki i materiały opatrunkowe dla chorych i rannych. Docierała też do więźniów na ul. Montelupich. Dla zagrożonych powstańców warszawskich starała się o dokumenty. Po wojnie Hanna Chrzanowska powróciła do pracy pedagogicznej w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarek i Higienistek w Krakowie. W 1946 roku wyjechała do Nowego Jorku na półroczne stypendium gdzie poznała amerykańskie pielęgniarstwo domowe i jego metodykę. Po powrocie wdrożyła do programu nauczania w szkole nowy przedmiot pielęgniarstwo domowe wraz z praktykami. Uczyła trudnej sztuki pielęgnowania chorego w domu, samodzielnie bez wsparcia lekarza, oraz taktu i poszanowania praw chorego. Wykładała także w katolickiej Pielęgniarskiej Szkole sióstr Szarytek w Krakowie. W drugiej połowie lat pięćdziesiątych została odsunięta od pracy dydaktycznej z powodów światopoglądowych. Znalazła wtedy nowe pole działania, organizowanie pielęgniarstwa domowego w sieci parafii. Organizowała wśród pielęgniarek rekolekcje, dni skupienia, aby pogłębić ich życie religijne. Mówiąc o etosie pracy pielęgniarki cytowała „Rachunek sumienia pielęgniarki”. Sama pogłębiała swoją wiarę uczestnicząc w Opactwie Tynieckim nie tylko w nabożeństwach i obrzędach, ale stając się oblatką tyniecką. W kwietniu 1958 roku przygotowując pielgrzymkę do Częstochowy, Hanna rozpoczęła z pomocą ks. Karola Wojtyły tworzyć opiekę pielęgniarską przy parafiach. Szkoliła siostry zakonne, organizując dla nich kilkumiesięczne kursy sanitarne, zakończone egzaminem i wydaniem świadectwa, podpisanego przez ks. kard. Karola Wojtyłę. Od 1964 roku rozpoczęła organizację rekolekcji dla chorych w Domu Rekolekcyjnym w Trzebini i Staniątkach. Z pomocą ks. kardynała Karola Wojtyły zainicjowała działalność wolontariatu, tworzyła opiekę hospicyjną.
Droga do świętości Hanny Chrzanowskiej była przepełniona gorliwą pracą i miłością do drugiego człowieka. Swoją posługę pielęgniarską budowała na prawdzie o człowieku i prawdzie o Jezusie Chrystusie. Wiele razy mówiła, że w twarzy cierpiącego człowieka widzi twarz cierpiącego Jezusa. Była wszędzie tam gdzie potrzebowali jej chorzy.
W 1966 roku przeszła ciężką operację z powodu choroby nowotworowej. Podczas pobytu w klinice odwiedził ją ks. kard. K. Wojtyła. W lutym 1973 roku podczas konferencji wygłosiła długi referat pt. „Apostolstwo świeckich w opiece nad chorymi”. Mówiła o radości z posługiwania chorym i owocach tej pracy. Przestrzegała przed górowaniem nad chorymi mówiąc, że to my powinniśmy uczyć się od naszych pacjentów przede wszystkim pokory. Wobec nich mamy być świadkami Chrystusa.
Zmarła w Krakowie, w sobotę 29 kwietnia 1973 roku nad ranem, w niedzielę Białą, obecnie obchodzoną jako niedziela Bożego Miłosierdzia. Kondukt żałobny prowadził ks. kard. Karol Wojtyła. Podczas Mszy św. pogrzebowej Karol Wojtyła powiedział „dziękujemy Ci, Pani Anno za to, że byłaś wśród nas; że byłaś taka jaka byłaś. Dziękują Ci za to chorzy, dziękują opiekunki chorych, siostry zakonne, pielęgniarki, młodzież akademicka – cały Kościół krakowski. Dziękuję Ci za to jako biskup kościoła krakowskiego. Byłaś dla mnie ogromną pomocą i oparciem. A raczej dziękujemy Bogu, za to, że byłaś wśród nas; że byłaś jakimś wcieleniem Chrystusowych błogosławieństw z Kazania na Górze; zwłaszcza tego, które mówi „Błogosławieni Miłosierni ”. „Dziękujemy Panu Bogu miłosiernemu za to życie, które miało taką wymowę, które pozostawiło nam takie świadectwo”; „niech nagrodą Twoją będzie sam Pan; nich promieniowanie Twojej posługi trwa wśród nas i wszystkich nas nieustannie poucza, jak służyć Chrystusowi i bliźnim”.
Hanna Chrzanowska została pochowana 2 maja 1973 roku na Cmentarzu Rakowickim. Relikwie błogosławionej znajdują się w kościele św. Mikołaja w Krakowie.
Relikwie Błogosławionej Hanny Chrzanowskiej zostały wprowadzone do Kościoła pw. św. Jana Chrzciciela w Poczesnej 30. kwietnia 2023 roku. W dniu 12 maja 2024 roku podczas uroczystej rocznicowej Mszy świętej został odczytany Akt Zawierzenia Pielęgniarek i Położnych - Bogu bogatemu w Miłosierdzie i Błogosławionej Hannie Chrzanowskiej. Oprawę muzyczną Mszy świętej zapewniła Młodzieżowa Orkiestra Dęta pod batutą Wojciecha Greli
Uroczystość uświetnili swoją obecnością : Naczelnik Wydziału Zdrowia Urzędu Miasta Częstochowy Pani Grażyna Stramska, były Wójt Gminy Poczesna Krzysztof Ujma, Przewodnicząca Rady Gminy Poczesna pielęgniarka Elżbieta Tomala – Wróbel, Dyrektorka Szkoły Podstawowej nr 25 z Częstochowy, Dyrektorka Gminnego Centrum Kultury, Informacji i Rekreacji w Poczesnej Pani Iwona Skorupa, Sekretarz Gminy Poczesna Pani Renata Smędzik, Przewodniczący Okręgowej Rady PiP w Częstochowie Tomasz Czech, Przewodniczący Małopolskiej Okręgowej Rady PiP Tadeusz Wadas, Wiceprzewodniczący Okręgowej Rady PiP w Katowicach Jarosław Panek, Pielęgniarki, Pielęgniarze i Położne z Częstochowy, Katowic, Krakowa, Lublińca, Myszkowa i Kłobucka, słuchacze Uniwersytetu Trzeciego Wieku, Koło Gospodyń Wiejskich z Nowej Wsi oraz mieszkańcy gminy Poczesna.
Podczas uroczystej Mszy świętej gościnnie wystąpił śpiewający amator Pan Jacek Miernikiewicz.
Na zakończenie uroczystości odbył się piknik dla uczestników. Był żurek, kiełbaski z grilla, kaszanka, pajda chleba ze smalcem i kiszone ogórki. Podczas pikniku jego uczestnicy mieli okazję wysłuchać pięknego koncertu Pana Jacka Miernikiewicza
Halina Synakiewicz
zam. an
